Sequel do wielkiego Unreala mimo wszystko mocno rozczarował. Wprawdzie gra zachwyciła swoją oprawą graficzną (nowy silnik Ureal Engine 2.0 był naprawdę dobry), paroma niezłymi pomysłami ale znów rozczarowała słabym klimatem i paroma nudnymi, nieprzemyślanymi misjami.
W grze wcielamy się  w John’a Dalton’a ex żołnierza, dbającego o spokój na rubieżach galaktyki. Jednak jak to zwykle bywa, mamy pecha i trafimy w sam środek wojny między agresywnymi obcymi, grupami bezlitosnych najemników a…. zobaczcie sami!

W trakcie gry odwidzimy najrózniejsze lokacje ((kopalnie na odległych koloniach, obce bazy, ruiny starożytnej cywilizacji…), niektóre z nich są naprawdę świetne i trzymają klimat, inne znów wprost przeciwnie. Unreal II jest po prostu straszenie nierównym tytułem - czasami wciąga a czasami znów nudzi jak cholera. Po każdej misji wracamy do naszego statku kosmicznego, Atlantis, gdzie urocza (i sexowna) Aida przedstawia nam cel kolejnej misji.

Główna różnicą między wersją na PC a konsolową jest to, iż w wersji na Xboxa skrócono grę pomijając dużą część wprowadzeń do misji. Podczas gdy w wersji na komputery między zadaniami mogliśmy swobodnie wędrować po naszym statku, grając na Xboxie elementy te zostały zastąpione cutscenakami.