Duma Taernu - recenzja

W końcu jest! Porządne, polskie dynamiczne MMORPG w przeglądarce!

Duma Taernu

W tym tygodniu w polskim internecie pojawiła się nowa gra przeglądarkowa - „Duma Taernu”. Początkowo podszedłem do tematu sceptycznie. Ilość kiepski gier przeglądarkowych staje się przytłaczająca. W „Dumie Taernu” zalogowałem się bez większego entuzjazmu. Co prawda strona główna kazała mi domyślać się czegoś więcej, niż kolejnego Traviana, ale nie strona zdobi człowieka. Pozytywne zaskoczenie przyszło nieco później. Gra, przeglądarkowa gra MMO, rozpoczyna się intrem! Ta gra ma fabułę! Potem już było tylko lepiej.

„Duma Taernu”, najnowsze i póki co jedyne dziecko wrocławskiego studia Whitemoon, wyrasta na najambitniejszy projekt MMORPG polskiego internetu. Przede wszystkim fabuła traktowana jest poważnie. Historia zaczyna się w momencie, w którym ci źli napadają na tych dobrych z Taernu. Jak na dobrą historię przystało dobrzy przegrywają. Muszą uciekać z kraju. Los chciał, że zostają przygarnięci przez potężny Haligard i tam zaczyna się właściwa rozgrywka. Przedstawiona na początku gry wizja społeczeństwa wygnanego z rodzinnego państwa wygląda całkiem - nie lubę tego słowa, ale co tam - epicko.
 
Pozostała część historii, odkrywana przez gracza poprzez liczne questy okazuje się być mocno osadzona w konwencji dark fantasy. Wykreowany w „Dumie Taernu” świat to miejsce gdzie bardziej od zaklęć liczą się układy, koneksje i kasa, a walczący o powrót do ojczyzny Taernijczycy nie wahają się stosować terrorystycznych metod. „Duma Taernu” to bajka dla trochę starszych dzieci.

Obszar gry jest całkiem spory. Nie jest to jeszcze WoW, ale, jak zapewniają twórcy, świat cały czas jest rozwijany. W tej chwili rozgrywka toczy się w czterech dużych krainach, kilkunastu instancjach i wielu małych lokacjach. Jak podają autorzy, jest ich w sumie 74. Udało się w nich upakować około 130 róznych potworków, 100 bohaterów niezależnych i kilkunastu bossów. Liczba dostępnych w grze przedmiotów jest nieograniczona, ponieważ twórcy zastosowali algorytmy losowego generowania nowych sprzętów, podobny do tego, jaki stosuje się w Diablo. Gracz tworzący postać wybiera spośród siedmiu klas, z których każda posiada po dziewięć unikalnych umiejętności, co daje ogromną liczbę możliwych zagrań.

Ekonomia w grze nie jest tak rozbudowana jak w innych MMO, ale w porównianiu do gier przeglądarkowych jest bardzo przyzwoicie. Złoto można zarabiać robiąc questy, zbierając surowce, wykonując zlecenia. Można sprzedawać innym graczom zdobyte przedmioty. Jest opcja ulepszania sprzętu, ale dosyć skomplikowana.

Postać gracza, przedstawiona tak jak cały świat w rzucie izometrycznym, porusza się po dobrze wyskalowanej mapie, dzięki czemu gra zyskuje na miodności i przejrzystości. Walki toczone są w osobnym trybie, przypominającym nieco ten z HoM&M. Po jednej stronie ekranu mamy jednego bohatera, a po drugiej jego przeciwnika. Obecny w „Dumie Taernu” system walki jest dosyć rozbudowany i chwilę zajmie, zanim gracz nabierze wprawy w posługiwaniu się nim. Walka w „Taernie” to zmaganie bardziej taktyczne niż zręcznościowe.

Silnym motorem napędzającym rozgrywkę są w miarę regularnie organizowane turnieje. Motywuje to graczy do rozwijania swoich postaci i zajmowania wyższych miejsc w turniejowych zmaganiach. Oprócz rozgrywek 1 vs 1 organizowane są turnieje drużynowe. Tutaj emocje są naprawdę ogromne, a zwycięstwo z dobrze przygotowaną i zgraną drużyną daje więcej satysfakcji niż seks na pierwszej randce.

Za grę w „Dumę Taernu” nie musimy płacić.  Możemy bawić się długo i bez ograniczeń. Z płatnych opcji możemy skorzystać jak będziemy chcieli wytanić sobie jakiś sprzęt w sklepie, zmienić wizerunek albo trochę przyspieszyć rozwój postaci dzięki opcji premium. Ale nie ma musu. Autorzy zapewniają, że robią wszystko, aby płacenie za „Taern” było naprawdę dobrowolne i nie dawało płacącym zbytniej przewagi.

Reasumując, „Duma Taernu” to gra bardzo udana, ma jednak kilka niedociągnięć. Na chwilę obecną w grze brakuje muzyki i dźwięków, które zawsze budują klimat. Udźwiękowione jest tyko intro, przez co cisza w grze jest jeszcze bardziej odczuwalna. Pozostaje zagłuszyć ją Winampem. Kolejnym mankamentem może być system walki. Jest dosyć skomplikowany i może okazać się za trudny dla młodszych graczy, szukających szybkiej walki w duchu hack’n’slash. Przez to „Taern” może zrzeszyć graczy trochę starszych.

Osobiście grze życzę, i wróżę, jak najlepiej. Pomimo usilnych i długich poszukiwań nie udało mi się znaleźć innej polskiej produkcji, która z takim rozmachem ożywia świat rozrywki przeglądarkowej. Twórcy zapowiadają ciągły rozwój produkcji, teraz ich priorytetem jest system gildii, który również ma być rewolucyjny, oferując gildiowe wojny jakich jeszcze w przeglądarkach nie toczono. Jak to wyjdzie – zobaczymy. Już teraz jest nieźle, a może będzie i lepiej. Dobra, wracam do gry.

Recenzja napisana przez Andrzeja Kwiatkowskiego